1 Mayıs Öğrenci Bayramı!

Resmi olarak İşçi Bayramı ilan edilen 1 Mayıs gününde biz öğrencilerinde bayramıydı.Her sene farklı şekillerde kutlayacağımız bayramın bu seneki konusu “Piknik”ti 🙂

Sınavlar sonrası memleketime gidememiş olan ben için değerlendirmeye değer çok güzel bir gündü.

Tarih:1 Mayıs
Yer:Apa Barajı ve Konya Kent Ormanı
Katılımcılar:Ömero,More,Sülo,Alper,Fatih,Cemil

Havanın nasıl olacağını bilemeden karar vermiştik.Sabah 8:45 sularında katılımcılardan Ömero ile bosna tramway durağında buluştuktan sonra piknik malzemelerinden yoksun olan fakat ulaşım aracımızın değerli şoförü Alper’in yanına doğru yola koyulduk.Yaklaşık 10 dakika sonra aracımızla beraber bir sonraki durağımız olan Fatih’in evini tarif edecek Cemil’i yoldan aldık.Cemil’in deyimiyle piknik robotu Fatih’in evine varmıştık.Mangal,sedir,minder vs gibi eksikleri tamamladıktan sonra son katılımcımız Sülo’nun evine doğru yola koyulduk.Yolda aklımıza gelen eksikleri Sülolardan temin ederken Ömero’da yolda bize fotoğraf çekiyordu.Etrafında güzel ağaçların olduğunu görünce Ömero’dan fotoğraf çekmesini istedim.Hemen sonrasında Ömero’da yolun diğer tarafını çekti.Süloların nacizane evinin yanında ise Meram Polis Karakolu var.Fotoğraf çeken Ömero bir polis tarafından kabaca çağırıldıktan sonra fotoğraf çektiği için içeri alındı 🙂
1 Mayıs’ta eylem yapacağımız yere bırakacağımız bombamız için çekim yapıyor olabilirmişiz 🙂 Böyle birşey yapmak istesek koca profesyonel makina ile bunu yapmazdık herhalde.5-10 dakika kadar bekledik ve bombacımız Ömer’o alkışlar ile aramıza döndü.Daha sonra etler,köfteler,içecekler,çerezler ve diğer malzemelerimizi aldıktan sonra Konya’ya 20 km uzaklıktaki Apa barajına doğru yola koyulduk.Baraj yakınında biz olmadık bir şekilde dağlara tırmanırken Sülo ve Fatih ise kahvaltıyı hazırladılar.Döndüğümüzde o anki açlıkla muhteşem olarak nitelendirdiğimiz kahvaltı soframız sadece 15 dakika kadar bir süre muhteşemliğini sürdürdü 🙂

Daha sonra cuma namazı için yola koyulduk.Amacımız yakınlarda bir köy ve camisiydi.Apa barajı sonuna yaklaşırken “Değirmenköy 3 km” şeklinde bir tabela gördük ve hiç tereddüt etmeden sağa döndük.

Bir süre yol aldıktan sonra karşımıza camii niteliğinde bir yapı çıktı.Faal olmayan bir yapı gibiydi tam aramızda yorum yaparken yaşlı bir amcamız yaklaşıyordu.Camı açıp ona sorduk fakat amcamızın kulakları çok iyi işitmiyormuş.Anlaşmak zor oldu.

Köyde amcamızdan başka biri yokmuş.Konya Büyükşehir Belediyesi Koski tarafından köy yerle bir edilmiş, camii ise içeridekiler boşaltıldıkta sonra yıkılacakmış

.Köydeki amcamız küçükte olsa kalan bahçesini sulamaya gelmiş.Mevzunun böyle olması ilgimizi çekmişti ve de her tarafın harabe olması.Köyde dolaşmaya başladık.Dağlarda küçük odacıklar şeklinde oyuklar vardı.İnsanlar tarafından kullanılmış oldukları belliydi.Birkaç oyuk gezdikten sonra tekrar köydeki tek insan olan amcamızla muhabbete koyulduk.Zamanında oyuklarda Selanikliler yaşamış daha sonra İsmet Paşa tarafından köy haklından olmayanlar gönderilmiş.Muhabbet böyle sürüp giderken amcamızın adının Hüseyin Eryiğit(78) olduğunu şuan ailesiyle birlikte Hacıkaymak mevkiinde olduğunu öğreniyoruz.Amcamıza veda ettikten sonra çeşmeden sularımızı doldurup Konya Kent Ormanı’na doğru yola koyulduk.Piknik alanına vardıktan sonra Fatih’in deyimiyle iskan kanunlarını kullanarak kendimize güzel bir yer ayarladık.Biraz çekirdek çıtlattık,biraz maç yaptık,ayaküstü biraz atıştırdık derken mangal sefamızı da yaptıktan sonra yavaş yavaş toparlandık.

Kent ormanından ayrılmadan seyir kulesine çıkarak kuşbakışı sayılabilecek bir seyri sefa yaptıkan sonra şoförümüz Alper katılımcıları tek tek evlerine bıraktı.

Bu güzel gün için herkese çok teşekkür ederim.Nice 1 Mayıs’lara… 🙂