Ben

Civciv ve Kuzu ile Cebit’10 ve dahası

Uzun bir aradan sonra Civciv ve Kuzu yani Demirel ailesi ile ikinci buluşmayı gerçekleştirebildik.Kısaca şöyle oldu ki zaten aniden gerçekleşen bir buluşmaydı.Cumartesi sabah telefonum çaldı  arayan Kuzu idi.Cebit için elinde fazladan bir davetiye olduğunu aslında Serkan’ı davet ettiklerini fakat o gelemeyeceği için şansın benden yana olduğunu söylediler 🙂

Uzun zamandır görüşemediğimiz için bende bu bahaneyle hemen yola koyuldum.Önce otobüs sonra metrobüs derken Kuzu beni ineceğim durakta karşılamıştı.Daha sonra üçümüz Cebit’e doğru yola koyulduk.Yorucu ama bazen güzel stand sohbetlerinin olduğu Cebit gezimiz başlamıştı.O sırada aslında alışık olduğum fakat mezun olduktan sonra ilk defa gerçekleşen bir rastlandı oldu,Konya’daki arkadaşlarımızın bir kısmıyla göz göze gelmiştik.Buradan Konya’daki dostlara tekrar selam olsun.Kısa bir hasret giderdikten sonra gezimize devam ettik.

Dolaşmaya  devam ederken bu sene Cebit’in eskileri gibi tat vermediğini fark ettik.Neyseki tam sıkıldığımız bir anda Pardus Standına rastladık.Renkli ve sevecen kişiliği olan bir arkadaş ile Pardus’un yeni durumu hakkında sohbete başladık ve Pardus’u uzun zaman sonra yeniden deneme fırsatı bulduk.Muhabbet o kadar güzeldi ki akşam eve gelince ikinci denememizde de olsa Pardus’u indirebildik.

Pardus sohbeti ardından Cebit gezimiz sona erdi.Yavaş yavaş acıkmaya başladığımız anda soluğumuzu Ovalı Konya Mutfağı’nda aldık.Sanırım Etli Ekmek’i özlemişiz.Biraz bekletildikten sonra etli ekmeklerimiz ve köpüklü ayranlarımız bizle buluştu.Noluyoruz demeye kalmadan masamızdakileri afiyetle yemiştik 🙂

Saatimiz ilermeye devam ederken tekrar yola koyulduk ve kapılarını bize açan Civciv ile Kuzu’nun evinde bulduk kendimizi 🙂

Hiç bitmeyen sohbetlerimizin evde de ardı arkası kesilmemişti.Serkan,Halil(Batu),Halil(Yetcom) ve Emrah arkadaşlarımızın da kulaklarını biraz çınlattık.Bu dörtlüye de kucak dolusu sevgiler 🙂

İlerleyen saatlerde Fringe izliyoruz istersen bir izleyiver diye bi teklif aldım.Bakalım nasıl birşeymiş derken üç bölümü üst üste izledik.Gerçekten tadı damağımda kaldı.Sanırım bir daha ki ziyaretime harici disk ile gitmem lazım.

Ve dönüş için ayrılık vakti yaklaşmıştı.Ama her geçen gün daha güzel anılarla ayrılıyordum Civciv ile Kuzu’dan…

Bu güzel günler için çok teşekkür ederim.İyi ki varsınız.

Cebit 2010 Hatırası

Etiketler

Muharrem

Selçuk Üniversitesi Bilgisayar Sistemleri Öğretmenliği mezunu olan yazar bir kurumda yönetici olarak çalışmaktadır. Zaman buldukça fotoğraf çekmekten çok keyif almaktadır. Trabzonspor maçlarını izlemek en büyük zevklerindendir.

İlgili Makaleler

3 Yorum

  1. Bizde seni evimizde ağırlamaktan dolayı çok mutluluk duyuyoruz kardeşim. bu sefer o muhteşem yemeklerimden tadamadın 😛 , menemene talim ettirdim sizi ama kusura bakma bi dahaki sefere artık 😀

  2. Sırayla yemeklerini tadarım ben Civciv 🙂 Menemeni de lezzetli yapıyormuşsun,öğrenmiş oldum.hafif acılı ımmm 🙂
    Serkanım hele bi atanıver de seni de bekliyoruz.Parasız gelme 🙂

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

 

Başa dön tuşu
Kapalı
Kapalı