Cumartesi günü ne zamandır davet ettiğim fakat davete bir türlü icabet edemeyen Demirel ailesinin sevgili bireyleri alan Civciv ve Kuzu’yu misafir ettik.Demirel ailesi yola çıkmadan nasıl gelebileceklerini tarifen Dilocumu aradığımda “malesef biz gelemiyoruz,misafirimiz gelecek” cevabını aldım fakat Dilocum ile ev arkadaşı olduğumuz dönemden biliyorum ki o sözünün eridir ve hiçbir zamanda sözünden dönmemiştir 🙂 Yani beni kandıramazdı.Otobüs durağında misafirlerimizi karşılayıp eve geçtik.Biraz sohbet muhabbet derken yeğenim Aybars’ın gelmesiyle neşemiz biraz daha yerine geldi.Bir zaman sonra bizim ekip için hiç dinmek bilmeyen açlık duygusu geldi 🙂 Soframızı hazırlayıp yemeğe koyulduk.Dilocum her zamanki gibi performansını itinayla koruyordu.Civciv ise gün sonunda kendini aşabileceğini sanırım tahmin etmiyordu 🙂 Yemeğimizi yedikten sonra sırada aşuremiz vardı.Zaten davete icabet bir nevi aşure fotoğrafı ile başlamamışmıydı 😛 Aşure ile ağzımız tatlandıktan sonra tavşan kanı çaylarımızı yudumladık.
Sırada ilk maaşımı ıslatmak vardı.Çikolatalı yaş pastamızı da kesip mideye indirdikten sonra hararetimizi alması için çay içmeye devam etmek şart oldu 🙂 Sohbetimiz bir ara yazdik.ca’ya geldi.Sonra ise meyve yemeğe midemizde yer kalmadan misafirliğin bitmesi ile neticelendi 🙂 Bu güzel gün için Demirel ailesine teşekkürlerimi bir borç bilirim.Bunun yanında Omero‘mu davete geç çağırdığım ve Serkan‘ın İstanbul’da olmadığı için üzgünüm.Onlarda olsaydı daha güzel olacaktı.Son olarak bu güzel güne dair bir fotoğraf:
🙂 kardeşim bizim içinde çok güzel bir gündü. Yemekten nefes alacak halim kalmadı desem yeridir. Ve şunuda belirtmem gerekiyor ben aşureyi pek sevmeyen birisiyim ama annenin yaptığı aşureyi zevkle yedim çok değişikti 🙂 ellerine sağlık teyzemin. Ayrıca diğer fotolarıda istiyorum müsait olduğunda yollar mısın. Sonraki aşure partisinde görüşmek üzre 🙂
bombasiniz:)