Bir dönemin daha sonuna gelmiş bulunuyoruz.Acısıyla tatlısıyla Konya’da bir dönemi geride bırakıyor olmanın mutluluğunu yaşarken,bir gün bu günleri arayacağımız aklıma geliyorHüzün ve mutluluklar neden hep peşpeşe yaşanır ki…
Geride bırakmış olduğum bir dönem demek aynı zamanda ev arkadaşlarımın mezuniyetinin yaklaştığını hatırlatıyor ve üzülüyorum.Herşeye rağmen canım ev arkadaşlarımla tanıştığım için çok mutluyum.İlk senelerinde Konya’ya öğretmen olarak atanırlar inşallah 🙂
Gel gelelim canım İstanbul’a…
Bu gece saat 23 sıralarında İstanbul’a doğru-hasta olduğumda başımda saatlerce bekleyen canım anneciğime,geçimimizi sağlamak için çalışan babacığıma,dert ortağım çok sevdiğim ablama,ve evimizin minik delikanlısı kardeşime-gidiyorum.
Sağ salim bir şekilde aileme ulaşabilmek dileğiyle….
bekle beni istanbul bende geliyorum
lem nede özlemişiniz memleketinizi:)) gidip geleceğimiz bi memleketim bilem yok:)
üzüldüm şimcik..